تحلیل مکانی شاخص‌های خشکسالی SPI وEDI در استان تهران

سیستم‌های پایش در تدوین طرح‌های مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار هستند که بدین منظور از شاخص‌های خشکسالی برای بیان کمی این پدیده استفاده می‌گردد.  اما معمولا این شاخص‌ها به صورت نقطه‌ای محاسبه می‌شوند و لازم است تا به صورت مکانی پردازش شده و نقشه‌های مربوط ارائه گردند. روشهای زمین‌آمار از جمله تکنیک‌هائی می‌باشند که می‌تواند در این راستا مورد استفاده قرار گیرد و این در صورتی است که متغیر مورد بررسی یک متغیر مکانی باشد. تحقیق حاضر تلاشی است برای تحلیل مکانی شاخص‌های خشکسالی و تهیه نقشه‌های مربوط که در آن سعی شده ابتدا با توجه به استاندارد شدن بارندگی برای محاسبه این شاخص‌ها، متغیر مکانی بودن آنها مورد بررسی قرار گیرد. در مرحله بعد روش‌های مختلف زمین آماری شامل روش‌های کریجینگ، کوکریجینگ، TPSS با و بدون متغیر کمکی و میانگین متحرک وزن‌دار (WMA) برای تحلیل مکانی آنها مورد ارزیابی واقع شود.  پایش خشکسالی براساس شاخص‌های SPI و EDI با استفاده از آمار و اطلاعات 43 ایستگاه در سطح استان تهران انجام و سپس نقشه‌های خشکسالی تهیه و ارزیابی شده است. نتایج تحقیق ضمن تأیید متغیر مکانی بودن شاخص‌ها، نشان داد که هر چند روش کریجینگ از دقت بالاتری برخوردار بوده است ولی با لحاظ نمودن سرعت عمل و استفاده از این نتایج در سیستم‌های پایش فعال، روش میانگین متحرک وزن‌دار نیز دقت کافی را دارا است.